نقد مبانی تاریخ‌مندی در تفاسیر زن‌محور از قرآن

یکی از رویکردهای مفسران زن­محور، با هدف هجمه به برداشت­های مردسالارانه از قرآن، رویکرد تاریخی است. برخی با اشاره به تحولات گوناگون تاریخ جاهلی و عرب عصر نزول، در طراحی الگویی متفاوت برای اثبات برابری جنسیتی تلاش کردند. بایستگی تحقیقات منسجم به فراخور زمینه­سازی برای طرح آراء و نظرات مختلف موجب شد، پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی به تقریری از دیدگاه­های تاریخی­نگر مفسران زن­مدار بپردازد و مبانی آن را تحلیل و بررسی کند. مهم‌ترین یافته­های پژوهش حاکی است که مفسران زن­محور از طریق تأکید بر ضرورت خوانش تاریخ‌مند قرآن ذیل آیات فسخ نکاح، تعدد زوجات و حجاب رهیافت باورهای ناصواب در تشریعات قرآنی مربوط به زنان را نتیجه می‌گیرند؛ لذا مانایی آموزه­های قرآنی و همچنین کفایت احکام تشریعی در حوزه‌ی زنان را مخدوش می­کنند. از منظر نگارندگان این پژوهش مبنای منشأ­شناختی و انسان­شناختی نگره‌ی مذکور محل نقد و بازاندیشی است؛ تنزل‌دادن احکام تشریعی زنان در سنت پیامبر (ص) در بافت فرهنگی به تضییع محتوا و پیام دین می­انجامد و تبعات باطلی را به­دنبال دارد. ازجمله راهبردهای مفسران زن‌محور برای اثبات دیدگاه‌های فمینیستی توسل به گزاره‌های دینی با نادیده گرفتن تفسیر روشمند آیات و به حاشیه‌ راندن اصل فرازمانی و فرامکانی قرآن است.